ITALIENISCHES LIEDERBUCH

Hugo Wolf introduceerde opnieuw de komische kant in het lied.

Het Italienisches Liederbuch van Hugo Wolf is een van zijn beroemdste cycli. De 46 gedichten zijn Duitse vertalingen van anonieme simpele Italiaanse volksliedjes, vooral over de liefde. De manlijke liederen getuigen meestal van tederheid en aanbidding. Veel van de vrouwelijke liederen benadrukken de komische kant. De uitvoering vindt plaats op donderdag 20 oktober in het Muziekcentrum.

Tussen 1888 en 1892 schreef Hugo Wolf meer dan tweehonderd liederen die de kern vormen van het werk van deze Oostenrijkse componist die uiteindelijk maar 43 jaar werd. In die periode ontstonden ook de 22 liederen van het eerste deel van zijn Italienisches Liederbuch. Daarna volgde een periode waarin Wolf door toenemende lichamelijke en psychische klachten nauwelijks meer tot componeren kwam. Gelukkig verschenen in 1896 nog de 24 liederen voor het tweede deel van het Liedboek.

Hoewel het repertoire van Wolf tot op de dag van vandaag minder bekend is dan dat van andere grote liedcomponisten als Schubert en Schumann, is het Italienisches Liederbuch eigenlijk altijd populair geweest. En dat is begrijpelijk. De 46 zeer afwisselende liederen op teksten van anoniem gebleven auteurs duren samen nog geen 80 minuten. Ze zijn omgeven door een mediterrane atmosfeer en tenslotte zit er humor in de liederen: de cyclus beschrijft licht ironisch hoe een verliefde jongeman het object van zijn liefde probeert te overtuigen van zijn overgave, terwijl de jongedame duidelijk haar twijfels heeft.

Daan Boertien, Raoul Steffani en Laetitia Gerards hebben de gelegenheid aangegrepen om de liedcyclus (aangevuld met duetten van Schumann) te presenteren als een geënsceneerd recital waarin twee wispelturige geliefden hun kijk op de liefde geven. Een theatraal concert kortom rondom de liefdesperikelen die Hugo Wolf zo heerlijk op muziek zette.